ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 6, 22-33)

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων, ὁ παρὼν κόσμος, ὅσο ὄμορφος καὶ ἑλκυστικὸς νὰ εἶναι, τὴν ἴδια στιγμὴ μπορεῖ νὰ καταστεῖ ἀπατηλὸς καὶ πλάνος. Καὶ τοῦτο ἐνδέχεται νὰ συμβεῖ ὅταν οἱ ἄνθρωποι βαλτώσουν στὶς καθημερινὲς μέριμνες, προσκολληθοῦν στὴ γῆ καὶ λησμονήσουν τὸν πραγματικὸ προορισμό τους, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 4, 18-23)

Πε­ρι­πα­τῶν­τας ὁ Κύ­ρι­ος «πα­ρὰ τὴν θά­λασ­σαν τῆς Γα­λι­λαί­ας», συ­νάν­τη­σε τέσ­σε­ρεις ψα­ρά­δες, τὰ ἀ­δέλ­φια Σί­μω­να καὶ Ἀν­δρέ­α καὶ τὰ ἀ­δέλ­φια Ἰ­ά­κω­βο καὶ Ἰ­ω­άν­νη. Τοὺς κά­λε­σε νὰ τὸν ἀ­κο­λου­θή­σουν καὶ αὐ­τοὶ ἀ­μέ­σως καὶ χω­ρὶς χρο­νο­τρι­βὴ ἀν­τα­πο­κρί­θη­καν στὴν κλή­ση του: «οἱ δὲ εὐ­θέ­ως ἀ­φέν­τες τὸ πλοῖ­ον καὶ τὸν πα­τέ­ρα αὐ­τῶν ἠ­κο­λού­θη­σαν αὐ­τῷ»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Μθ. 10, 31-33˙ 37-38. 19, 27-30)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ Κυ­ρι­α­κὴ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη σὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ὅσοι ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τῆς ἐποχῆς μας τελειώθηκαν ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δόξασαν διὰ τῆς ζωῆς τους τὸν Θεό.

Ὅλα τοῦτα τὰ πλήθη ἔ­γι­ναν ἅ­γι­οι καὶ ἀ­ξι­ώ­θη­καν τῆς ἰ­δι­αί­τε­ρης φι­λί­ας τοῦ Θε­οῦ, δι­ό­τι ἀ­κο­λού­θη­σαν τὸν δρό­μο τὸν ἁ­πλὸ καὶ εὐ­αγ­γε­λι­κό. Τή­ρη­σαν δηλαδὴ τὶς δύ­ο βα­σι­κὲς προ­ϋ­πο­θέ­σεις ποὺ ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς ἔ­θε­σε, ὥ­στε νὰ χα­ρι­τώ­σει κά­ποιον. Ἡ πρώ­τη ἀ­φο­ρᾶ στὴν ὁ­μο­λο­γί­α τῆς πί­στης μας πρὸς τὸ πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ ὁ­ποί­α συ­νο­δεύ­ε­ται μά­λι­στα ἀ­πὸ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση ποὺ ὁ πι­στὸς θὰ λά­βει ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τὸν Χρι­στὸ μπρο­στὰ στὸν Θε­ὸ Πα­τέ­ρα: «Πᾶς οὖν ὅ­στις ὁ­μο­λο­γή­σει ἐν ἐ­μοὶ ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ­μο­λο­γή­σω κἀ­γῶ ἐν αὐ­τῷ ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰω. 7, 37-52˙ 8, 12)

Σή­με­ρα, ἑ­ορ­τά­ζου­με τὴν ἔ­λευ­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καὶ τὸν ἐγκαινιασμὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ. Οἱ ἄν­θρω­ποι πλέον δύ­ναν­ται νὰ με­τέ­χουν στὰ κρείτ­το­να, τὴν ἀ­θα­να­σί­α καὶ τὴν ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ Θε­οῦ.

Πρὸ τῆς ἐ­λεύ­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ, δηλαδὴ τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σής του, τὸ Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα χο­ρη­γοῦ­σε μὲν τὰ χα­ρί­σμα­τά του, τὴν ἔλ­λαμ­ψη καὶ τὸν ἁ­γι­α­σμὸ σὲ κά­ποιους ἀν­θρώ­πους, ὅ­πως ἦ­ταν οἱ Προ­φῆ­τες, ὥ­στε αὐ­τοὶ νὰ ἱ­κα­νω­θοῦν νὰ γνω­ρί­σουν τὸν Θε­ό, νὰ κη­ρύ­ξουν καὶ νὰ ὁ­μι­λή­σουν γιὰ τὰ μέλ­λον­τα, ὅ­μως αὐ­τό (τὸ Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα) ἀ­που­σί­α­ζε, ὡς μό­νι­μη καὶ δι­αρ­κὴς πα­ρου­σί­α, ἀ­πὸ τὸν κό­σμο...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΙΩΑΝΝΟΥ

(Ἰω. 17, 1-13)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ πε­ρι­κο­πὴ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ἀ­πο­τε­λεῖ τμῆ­μα τῆς με­γά­λης ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς προ­σευ­χῆς ποὺ ὁ Χρι­στὸς ἀ­πηύ­θυ­νε πρὸς τὸν Θε­ὸ Πα­τέ­ρα λί­γο πρὸ τοῦ Πά­θους. Σὲ αὐ­τὴ μᾶς λέ­ει τί εἶ­ναι ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή: «Αὕτη δέ ἐ­στιν ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή, ἵνα γι­νώ­σκω­σι σὲ τὸν μό­νον ἀ­λη­θι­νὸν Θε­ὸν καὶ ὃν ἀ­πέ­στει­λας Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42)

Φθά­νον­τας ὁ Κύ­ρι­ος, κου­ρα­σμέ­νος καὶ δι­ψα­σμέ­νος, στὴν πό­λη Συ­χέμ, ἔ­κα­τσε κον­τὰ στὸ πη­γά­δι τοῦ Ἰ­α­κώβ, ὥ­στε νὰ ξε­κου­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τὴν ὁ­δοι­πο­ρί­α καὶ τὸ με­ση­με­ρια­νὸ καῦ­μα. Στὴν πη­γὴ τοῦ νε­ροῦ κα­τέ­φτα­σε καὶ μί­α γυ­ναί­κα ἀ­πὸ τὴ Σα­μά­ρει­α, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πέ­λε­ξε νὰ πά­ει καὶ νὰ ἀν­τλή­σει νε­ρὸ τὴν ὥ­ρα τοῦ με­γά­λου καύ­μα­τος, ὅ­ταν δη­λα­δὴ ἐκ τῶν πραγ­μά­των δὲν βρι­σκό­ταν κα­νεὶς ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Ἴ­σως ἔ­τσι ἤ­θε­λε νὰ ἀ­πο­φύ­γει τὰ σκω­πτι­κὰ καὶ προ­σβλη­τι­κὰ σχό­λι­α εἰς βά­ρος της γιὰ τὴν ἄ­στα­τη προσωπική της ζω­ή. Στὸν χῶ­ρο τῆς πη­γῆς ἡ γυ­ναί­κα συ­ναν­τᾶ τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὄ­χι μό­νο δὲν τὴν κα­τα­κρί­νει, ἀλ­λὰ τὴν ἑλ­κύ­ει στὴν ἀ­γά­πη του, στὴ με­τά­νοι­α καὶ τὴ σω­τη­ρί­α...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

 Ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, δὲν κατέστη τέτοιος λόγῳ ἁμαρτιῶν τῶν γονέων του ἢ πολλῷ μᾶλλον τοῦ ἰδίου. Ἡ σωματική του ἀναπηρία, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο σὲ λόγους φυσιολογίας. Ἔτσι καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἔγινε «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. 5, 1-15)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία ἑνὸς ἄνδρα, ὁ ὁποῖος κατέκειτο παράλυτος γιὰ τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη.

Στὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπῆρχε ἕνα ἰδιαίτερο κτίσμα, μία δεξαμενὴ μὲ πέντε στοές, ποὺ στὰ ἑβραϊκὰ ὀνομαζόταν Βηθεσδά. Στὸ μέρος ἐκεῖνο κείτονταν πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ ἐν γένει ἀνήμπορων ἀνθρώπων. Αὐτοὶ ἀποτελοῦσαν μιὰ ὄντως τραγικὴ εἰκόνα τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας, ἀλλὰ καὶ ἔκφραση τῆς θλίψεως, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πόνου. Ἐκεῖ ἀκούγονταν ἀπὸ τοὺς ταλαίπωρους αὐτοὺς ἀσθενεῖς κραυγὲς πόνου καὶ ἀδημονίας, ἱκεσίες καὶ παρακλήσεις, ὥστε νὰ τύχουν χέρι βοηθείας...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρ. 15, 43 – 16, 8)

Κα­νέ­νας ἄν­θρω­πος δὲν εἶ­δε τὸν Ἀ­δὰμ νὰ πλά­θε­ται καὶ νὰ ζω­ο­ποι­εῖ­ται. Ὅ­ταν ὅ­μως ἔ­λα­βε, διὰ τοῦ ἐμφυσήματος τοῦ Θεοῦ, τὴν πνο­ὴ τῆς ζω­ῆς πρώ­τη ἀ­πὸ ὅ­λους τοὺς ἄλ­λους τὸν εἶ­δε μί­α γυ­ναῖκα, δη­λα­δὴ ἡ Εὔα, ἀ­φοῦ ἦ­ταν ὁ πρῶ­τος ἄν­θρω­πος με­τὰ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­νον...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΘΩΜΑ)

(Ἰω. 20, 19-31)

Τὸ ἀ­πό­γευ­μα τῆς ἡ­μέ­ρας τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου, δέ­κα ἐκ τῶν ἕν­τε­κα Ἀ­πο­στό­λων, βρι­σκόν­του­σαν, «δι­ὰ τὸν φό­βον τῶν Ἰ­ου­δαί­ων», φο­βού­με­νοι δηλαδὴ μὴ συλληφθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ καταδικαστοῦν ἀπὸ τοὺς ὁμοεθνεῖς τους, κλει­δαμ­πα­ρω­μέ­νοι σὲ κά­ποιο σπί­τι στὴν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Ξαφ­νι­κὰ ἐμ­φα­νί­ζε­ται ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Κύ­ρι­ος ἀ­νά­με­σά τους καὶ τοὺς λέ­ει: «Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν», δεί­χνον­τάς τους ταυ­τό­χρο­να τὰ ση­μά­δια τῶν πλη­γῶν του, γιὰ νὰ πει­σθοῦν ὅ­τι εἶ­ναι ὄν­τως ὁ ἴ­διος. Στὴ θέ­α τοῦ ἀ­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου οἱ πα­ρόν­τες Ἀ­πό­στο­λοι ἐ­πλή­σθη­σαν χα­ρᾶς...

[Διαβάστε περισσότερα...]