ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΙΩΑΝΝΟΥ

(Ἰω. 17, 1-13)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ πε­ρι­κο­πὴ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ἀ­πο­τε­λεῖ τμῆ­μα τῆς με­γά­λης ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς προ­σευ­χῆς ποὺ ὁ Χρι­στὸς ἀ­πηύ­θυ­νε πρὸς τὸν Θε­ὸ Πα­τέ­ρα λί­γο πρὸ τοῦ Πά­θους. Σὲ αὐ­τὴ μᾶς λέ­ει τί εἶ­ναι ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή: «Αὕτη δέ ἐ­στιν ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή, ἵνα γι­νώ­σκω­σι σὲ τὸν μό­νον ἀ­λη­θι­νὸν Θε­ὸν καὶ ὃν ἀ­πέ­στει­λας Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42)

Φθά­νον­τας ὁ Κύ­ρι­ος, κου­ρα­σμέ­νος καὶ δι­ψα­σμέ­νος, στὴν πό­λη Συ­χέμ, ἔ­κα­τσε κον­τὰ στὸ πη­γά­δι τοῦ Ἰ­α­κώβ, ὥ­στε νὰ ξε­κου­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τὴν ὁ­δοι­πο­ρί­α καὶ τὸ με­ση­με­ρια­νὸ καῦ­μα. Στὴν πη­γὴ τοῦ νε­ροῦ κα­τέ­φτα­σε καὶ μί­α γυ­ναί­κα ἀ­πὸ τὴ Σα­μά­ρει­α, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πέ­λε­ξε νὰ πά­ει καὶ νὰ ἀν­τλή­σει νε­ρὸ τὴν ὥ­ρα τοῦ με­γά­λου καύ­μα­τος, ὅ­ταν δη­λα­δὴ ἐκ τῶν πραγ­μά­των δὲν βρι­σκό­ταν κα­νεὶς ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Ἴ­σως ἔ­τσι ἤ­θε­λε νὰ ἀ­πο­φύ­γει τὰ σκω­πτι­κὰ καὶ προ­σβλη­τι­κὰ σχό­λι­α εἰς βά­ρος της γιὰ τὴν ἄ­στα­τη προσωπική της ζω­ή. Στὸν χῶ­ρο τῆς πη­γῆς ἡ γυ­ναί­κα συ­ναν­τᾶ τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὄ­χι μό­νο δὲν τὴν κα­τα­κρί­νει, ἀλ­λὰ τὴν ἑλ­κύ­ει στὴν ἀ­γά­πη του, στὴ με­τά­νοι­α καὶ τὴ σω­τη­ρί­α...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

 Ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, δὲν κατέστη τέτοιος λόγῳ ἁμαρτιῶν τῶν γονέων του ἢ πολλῷ μᾶλλον τοῦ ἰδίου. Ἡ σωματική του ἀναπηρία, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο σὲ λόγους φυσιολογίας. Ἔτσι καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἔγινε «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. 5, 1-15)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία ἑνὸς ἄνδρα, ὁ ὁποῖος κατέκειτο παράλυτος γιὰ τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη.

Στὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπῆρχε ἕνα ἰδιαίτερο κτίσμα, μία δεξαμενὴ μὲ πέντε στοές, ποὺ στὰ ἑβραϊκὰ ὀνομαζόταν Βηθεσδά. Στὸ μέρος ἐκεῖνο κείτονταν πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ ἐν γένει ἀνήμπορων ἀνθρώπων. Αὐτοὶ ἀποτελοῦσαν μιὰ ὄντως τραγικὴ εἰκόνα τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας, ἀλλὰ καὶ ἔκφραση τῆς θλίψεως, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πόνου. Ἐκεῖ ἀκούγονταν ἀπὸ τοὺς ταλαίπωρους αὐτοὺς ἀσθενεῖς κραυγὲς πόνου καὶ ἀδημονίας, ἱκεσίες καὶ παρακλήσεις, ὥστε νὰ τύχουν χέρι βοηθείας...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρ. 15, 43 – 16, 8)

Κα­νέ­νας ἄν­θρω­πος δὲν εἶ­δε τὸν Ἀ­δὰμ νὰ πλά­θε­ται καὶ νὰ ζω­ο­ποι­εῖ­ται. Ὅ­ταν ὅ­μως ἔ­λα­βε, διὰ τοῦ ἐμφυσήματος τοῦ Θεοῦ, τὴν πνο­ὴ τῆς ζω­ῆς πρώ­τη ἀ­πὸ ὅ­λους τοὺς ἄλ­λους τὸν εἶ­δε μί­α γυ­ναῖκα, δη­λα­δὴ ἡ Εὔα, ἀ­φοῦ ἦ­ταν ὁ πρῶ­τος ἄν­θρω­πος με­τὰ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­νον...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΘΩΜΑ)

(Ἰω. 20, 19-31)

Τὸ ἀ­πό­γευ­μα τῆς ἡ­μέ­ρας τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου, δέ­κα ἐκ τῶν ἕν­τε­κα Ἀ­πο­στό­λων, βρι­σκόν­του­σαν, «δι­ὰ τὸν φό­βον τῶν Ἰ­ου­δαί­ων», φο­βού­με­νοι δηλαδὴ μὴ συλληφθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ καταδικαστοῦν ἀπὸ τοὺς ὁμοεθνεῖς τους, κλει­δαμ­πα­ρω­μέ­νοι σὲ κά­ποιο σπί­τι στὴν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Ξαφ­νι­κὰ ἐμ­φα­νί­ζε­ται ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Κύ­ρι­ος ἀ­νά­με­σά τους καὶ τοὺς λέ­ει: «Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν», δεί­χνον­τάς τους ταυ­τό­χρο­να τὰ ση­μά­δια τῶν πλη­γῶν του, γιὰ νὰ πει­σθοῦν ὅ­τι εἶ­ναι ὄν­τως ὁ ἴ­διος. Στὴ θέ­α τοῦ ἀ­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου οἱ πα­ρόν­τες Ἀ­πό­στο­λοι ἐ­πλή­σθη­σαν χα­ρᾶς...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(Ἰω. 12, 1-18)

Ἡ ἀ­νά­στα­ση τοῦ Λα­ζά­ρου ἀ­πο­τε­λεῖ τὴν ἀ­πό­δει­ξη καὶ τὸ προ­α­νά­κρου­σμα καὶ τῆς δι­κῆς μας ἀ­νά­στα­σης. Εἶναι ἡ πι­στο­ποί­η­ση τῆς νί­κης τοῦ Χρι­στοῦ κα­τὰ τοῦ ἔ­σχα­του ἐ­χθροῦ τοῦ ἀν­θρώ­που, δη­λα­δὴ τοῦ θα­νά­του. Τὸ θαῦ­μα τῆς ἔ­γερ­σης τοῦ τε­ταρ­ταί­ου Λα­ζά­ρου ἄ­φη­σε εὐ­γνώ­μο­νες τὶς ἀ­δελ­φές του καὶ πα­ράλ­λη­λα κα­τέ­πλη­ξε τὰ πλή­θη τῶν Ἑ­βραί­ων...

[Διαβάστε περισσότερα...]

[Διαβάστε περισσότερα...]

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

(Μρ. 8, 34 – 9, 1)

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τὴν Γ΄ Κυ­ρι­α­κὴ τῶν νη­στει­ῶν ἑ­ορ­τά­ζει τὴν προ­σκύ­νη­ση τοῦ Σταυ­ροῦ τοῦ Κυ­ρί­ου. Ὁ Σταυ­ρὸς ἀ­πο­τε­λεῖ μυ­στή­ρι­ο, δι­ὰ τοῦ ὁ­ποί­ου κα­ταρ­γεῖ­ται ἡ ἁ­μαρ­τί­α καὶ σώ­ζε­ται ὁ κό­σμος. Ὁ Σταυ­ρὸς εἶ­ναι ὁ ἀ­γῶνας καὶ ἡ ἀν­τί­στα­ση κα­τὰ τῶν ποικίλων πα­θῶν, τῶν ἐ­φά­μαρ­των ἐ­πι­θυ­μι­ῶν, τοῦ ἐ­γω­ι­σμοῦ, τῆς ὑ­πε­ρη­φά­νειας, τῆς κε­νο­δο­ξί­ας, τῆς φι­λο­δο­ξί­ας καὶ ἐν γέ­νει κά­θε πράγ­μα­τος ποὺ εἶ­ναι ἐ­νάν­τι­ο στὸ θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ...

[Διαβάστε περισσότερα...]