ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 18, 18-27)

Στὴ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ δι­ή­γη­ση, ὁ ἄρ­χον­τας τῆς συ­να­γω­γῆς ποὺ ἦλ­θε «πει­ρά­ζων» τὸν Χρι­στό, βίωνε ἕ­να βα­σα­νι­στι­κὸ πρό­βλη­μα. Ἀ­να­ζη­τοῦ­σε τὴν αἰ­ώ­νι­α ζω­ή, χω­ρὶς νὰ βρί­σκει ἱ­κα­νο­ποί­η­ση στοὺς βα­θεῖς του πό­θους. Γι᾿ αὐ­τὸ καὶ ρώ­τη­σε τὸν Χρι­στό: «δι­δά­σκα­λε ἀ­γα­θέ, τί ποι­ή­σας ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον κλη­ρο­νο­μή­σω;»...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Σή­με­ρα στὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα γιὰ ἀ­κό­μη μί­α φο­ρὰ πρω­τα­γω­νι­στὴς εἶ­ναι ἕ­νας πλού­σι­ος, ἀλ­λὰ δυ­στυ­χῶς ἄ­φρων. Ὁ Χρι­στός, ἀ­φορ­μώ­με­νος ἀ­πὸ μί­α δι­α­μά­χη δύ­ο ἀ­δελ­φῶν γιὰ κλη­ρο­νο­μι­κὰ θέματα ἀ­να­πτύσ­σει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­να πλού­σι­ου, γιὰ νὰ κα­τα­δι­κά­σει καὶ νὰ προ­φυ­λά­ξει τοὺς ἀν­θρώ­πους ἀ­πὸ τὸ με­γά­λο κα­κὸ τῆς φι­λαρ­γυ­ρί­ας, καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τὴν πλε­ο­νε­ξί­α, ποὺ κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶ­ναι «ρί­ζα πάν­των τῶν κα­κῶν» (Α΄ Τιμ. 6, 10)....

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 10, 25-37)

Ὁ Κύ­ρι­ος, στὴ ση­με­ρι­νὴ πα­ρα­βο­λή, κά­νει κά­τι πρω­το­πο­ρι­α­κὸ γιὰ τὴν ἔν­νοι­α τοῦ πλη­σί­ον. Ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­νει τὴν ἔν­νοι­α αὐ­τὴ ἀ­πὸ τὰ στε­νὰ ὅ­ρι­α καὶ πλαί­σι­α, γε­ω­γρα­φι­κά, φυ­λε­τι­κά, θρη­σκευ­τι­κά. Ὁ Χρι­στὸς το­νί­ζει ὅ­τι δὲν ὑ­πάρ­χουν ὅ­ρι­α στὸ χρέ­ος τῆς ἀ­γά­πης. Πλη­σί­ον εἶ­ναι ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος ποὺ βρί­σκε­ται σὲ ἀ­νάγ­κη, ἀ­δι­α­κρί­τως ἔ­θνους, φυ­λῆς, θρη­σκευ­τι­κοῦ πι­στεύ­ω, κοι­νω­νι­κῆς τά­ξε­ως, ἢ εὐ­θύ­νης γιὰ τὴν κα­τά­στα­σή του. Ἐ­κεῖ­νο ποὺ βα­ρύ­νει εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ὁ ἄν­θρω­πος ὡς εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ. Καὶ τὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ πρό­βλη­μα δὲν εἶ­ναι ποιὸς εἶ­ναι ὁ πλη­σί­ον, ἀλ­λὰ τὸ πῶς θὰ γι­νό­μα­στε ἐ­μεῖς πλη­σί­ον σὲ κά­θε ἄν­θρω­πο ποὺ χρει­ά­ζε­ται βο­ή­θει­α...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 16, 19-31)

Μὲ τὴ δι­ή­γη­ση τοῦ Πλού­σι­ου καὶ τοῦ φτω­χοῦ Λά­ζα­ρου, ὁ Χρι­στὸς θέ­λει νὰ με­τα­φέ­ρει τὸ κυ­ρι­ό­τε­ρο μή­νυ­μα ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζει καὶ ὑ­πο­γραμ­μί­ζει ὅ­λη τὴ δι­δα­σκα­λί­α του, δηλαδὴ τὴν ἀ­γά­πη καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τὴν εὐ­σπλα­χνί­α πρὸς τὸν πλη­σί­ον. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ δι­α­χρο­νι­κὸ μή­νυ­μα ποὺ φα­νέ­ρω­σε ὁ Θε­ὸς στὸ πέ­ρα­σμα τῶν αἰ­ώ­νων δι­ὰ τῶν δι­καί­ων καὶ τῶν προ­φη­τῶν. Ὁ προ­φυ­τά­ναξ Δαυ­ίδ, ἐμ­πνευ­σμέ­νος ἀ­πὸ τὸ Ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, ἐ­πα­νει­λημ­μέ­νως ἀναφερόταν στὴ ση­μα­σί­α τῆς εὐ­σπλα­χνί­ας: «Μα­κά­ρι­ος ὁ συ­νι­ῶν ἐ­πὶ πτω­χὸν καὶ πέ­νη­τα, ἐν ἡ­μέ­ρᾳ πο­νη­ρᾷ ρύ­σε­ται αὐ­τὸν ὁ Κύ­ρι­ος» (Ψλμ. 40,1), ἔγραφε, «Δί­και­ος ἀ­νὴρ ὁ ἐ­λε­ῶν ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν» (Δο­ξα­στι­κὸ Αἴνων, Ε΄ Κυρ. Νη­στει­ῶν˙ Ψλμ. 36, 26)...

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 8, 41-56)

Ἡ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ εἶ­ναι συ­νύ­παρ­ξη μὲ τὸν Χρι­στό. Εἶ­ναι συμ­πό­ρευ­ση μὲ τὸν Χρι­στό. Εἶ­ναι ἡ συ­νει­δη­τὴ τή­ρη­ση τοῦ θε­λή­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ. Εἶ­ναι πο­ρεί­α ἀ­νω­φε­ρι­κὴ καὶ ἰ­δι­αί­τε­ρα δύ­σκο­λη. Εἶ­ναι σταυ­ρὸς καὶ κα­θη­με­ρι­νὸς θά­να­τος καὶ μαρ­τύ­ρι­ο ὑ­πὲρ τῆς ἀ­λη­θεί­ας. Εἶ­ναι συμ­πε­ρι­φο­ρὰ ἀ­συ­νή­θι­στη, ἀλ­λὰ καὶ πα­ρά­λο­γη γιὰ τὰ δε­δο­μέ­να τῶν ὑπολοίπων ἀνθρώπων. Τε­λι­κά, ἡ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ δὲν εἶ­ναι ἁ­πλὴ βι­ο­λο­γι­κὴ ἐ­πι­βί­ω­ση, ἀλ­λὰ ὑ­πέρ­βα­σή της, πρᾶγ­μα πα­ρά­δο­ξο. Πα­ρά­δο­ξο, πλὴν ὅ­μως ἀ­λη­θι­νό, κα­τὰ πῶς μαρ­τυ­ρεῖ καὶ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος: «Χρι­στῷ συ­νε­σταύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρ­κί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ».

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 8, 26-39)

Ἂν καὶ οἱ ἐ­πι­βου­λὲς τῶν δαι­μό­νων κα­τὰ τῶν ἀν­θρώ­πων εἶ­ναι πολ­λές, ὅ­μως, ἡ βο­ή­θει­α τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι πολ­λα­πλά­σι­α τῆς κα­κό­τη­τάς τους καὶ τρό­πον τι­νά, ἀ­ναι­ρεῖ τὰ ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τα τοῦ μί­σους τους.

Ὄν­τως, ἐ­ὰν ἀ­που­σί­α­ζε ἡ ἄ­νω­θεν βο­ή­θει­α, τὸ γέ­νος τῶν ἀν­θρώ­πων θὰ εἶ­χε ἐ­ξα­φα­νι­στεῖ. Τὸ μῖ­σος τῶν δαι­μό­νων τα­λαι­πω­ρεῖ τοὺς ἀν­θρώ­πους ἤ­δη ἀ­πὸ τὸν και­ρὸ τοῦ Πα­ρα­δεί­σου. Ἀφ᾽ ὅ­του ὁ Σα­τα­νᾶς ἑ­κου­σί­ως καὶ ἐ­λεύ­θε­ρα ἀ­πο­στά­τη­σε ἀ­πὸ τὸν Θε­ό, δι­α­κα­τέ­χε­ται πρω­τί­στως ἀ­πὸ μῖ­σος γιὰ τὸν Δη­μι­ουρ­γό του. Ἐ­πει­δή, ὅ­μως, ἀ­δυ­να­τεῖ γιὰ μί­α κα­τὰ μέ­τω­πο πο­λε­μι­κὴ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Θε­οῦ, με­θο­δεύ­ει ἀλ­λι­ῶς τὸν ἀ­γῶνα του καὶ ἐ­πι­ζη­τεῖ τὸν ἀ­φα­νι­σμὸ τῆς κα­λῆς λί­αν δη­μι­ουρ­γί­ας εἴ­τε τῶν ἀν­θρώ­πων εἴ­τε τοῦ ὑ­πο­λοί­που κό­σμου. 

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 7, 11-16)

Στὸ ση­με­ρι­νὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα, ὁ Κύ­ρι­ος τῆς ζω­ῆς καὶ τοῦ θα­νά­του, ἐ­πι­δει­κνύ­ον­τας σπλά­χνα οἰ­κτιρ­μῶν καὶ ἄ­φα­τη φι­λαν­θρω­πί­α, ἀ­πο­δί­δει πί­σω στὴ μη­τέ­ρα του τὸν πε­θα­μέ­νο μο­νο­γε­νῆ υἱ­ό της.

Σύμ­φω­να μὲ τὸν Εὐ­αγ­γε­λι­στὴ Λου­κᾶ, ὁ Κύ­ρι­ος, ἐ­νῶ πο­ρευ­ό­ταν πρὸς τὴν πό­λη Να­ΐν, συ­ναν­τᾶ μί­α πομ­πὴ ἀν­θρώ­πων, ποὺ ἐ­ξερ­χό­ταν τῆς πύ­λης τῆς πό­λης καὶ ὁ­δη­γοῦ­σε στὴν τε­λευ­ταί­α του κα­τοι­κί­α τὸν μο­νο­γε­νῆ υἱ­ὸ μιᾶς τα­λαί­πω­ρης χή­ρας. Ἡ γυ­ναί­κα ἦ­ταν ἀ­πελ­πι­σμέ­νη καὶ θρη­νοῦ­σε γο­ε­ρῶς, ἀ­φοῦ ὁ υἱ­ός της ἦ­ταν ὅ,­τι τῆς ἀ­πέ­μει­νε καὶ τώ­ρα ἀ­ναγ­κά­ζε­ται νὰ τὸν προ­πέμ­ψει στὸν τά­φο πρό­ω­ρα.

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 6, 31-36)

Τὸ ση­με­ρι­νὸ εὐ­αγ­γέ­λι­ο μι­λά­ει γιὰ τὴν ὕ­ψι­στη μορ­φὴ ἀ­γά­πης: τὴν ἀ­γά­πη γιὰ τοὺς ἐ­χθρούς. Ὁ Κύ­ρι­ος Ἰ­η­σοῦς ἔ­δω­σε τὴν ἐν­το­λὴ – ὄ­χι συμ­βου­λή, ἀλ­λὰ ἐν­το­λή­ — ν’ ἀ­γα­πᾶ­με τοὺς ἐ­χθρούς μας. Ἡ ἐν­το­λὴ του αὐ­τὴ δὲν εἶ­ναι πε­ρι­στα­σι­α­κὴ καὶ σπο­ρα­δι­κή, ὅ­πως εἶ­χε γί­νει πρὶν ἀ­πὸ τὴν ἔ­λευ­σή του σὲ κά­ποιες σπά­νι­ες πε­ρι­πτώ­σεις. Ἡ ἐν­το­λὴ τῆς ἀ­γά­πης γιὰ τοὺς ἐ­χθρούς μας το­πο­θε­τεῖ­ται στὴν ὕ­ψι­στη θέ­ση στὸ εὐ­αγ­γέ­λι­ο.

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 5, 1-11)

Τὸ ση­με­ρι­νὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα ἀ­πο­τε­λεῖ συ­νέ­χει­α τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς πε­ρα­σμέ­νης Κυ­ρι­α­κῆς, στὸ ὁ­ποῖ­ο ἀ­κού­σα­με πὼς ὅ­ποιος θέ­λει νὰ ἀ­κο­λου­θή­σει τὸν Κύ­ρι­ο πρέ­πει νὰ ἀ­παρ­νη­θεῖ τὸν ἑ­αυ­τό του. Τὸ ση­με­ρι­νὸ μᾶς λέ­ει πὼς οἱ ψα­ρά­δες τῆς λί­μνης Γεν­νη­σα­ρὲτ ἀ­παρ­νή­θη­καν τὸν ἑ­αυ­τό τους, ἀ­κο­λού­θη­σαν τὸν Χρι­στὸ καὶ ἔ­γι­ναν μα­θη­τὲς καὶ ἀ­πό­στο­λοί του.

[Διαβάστε περισσότερα...]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

(Μρ. 8, 34 - 9, 1)

Σή­με­ρα, τὴν Κυ­ρι­α­κὴ με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­ση τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ, στὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα ὁ Κύ­ρι­ος μᾶς κα­λεῖνὰ ση­κώ­σου­με μὲ πί­στη τὸν δι­κό μας σταυ­ρό. «Ἐ­κεῖ­νος ποὺ θέ­λει νὰ εἶ­ναι πι­στὸς μα­θη­τὴς καὶ ἀ­κό­λου­θός μου», μᾶς λέ­γει ὁ Κύ­ρι­ος, «ἂς ἀ­παρ­νη­θεῖ τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸ ἑ­αυ­τό του καὶ ἂς ση­κώ­σει τὸν προ­σω­πι­κό του σταυ­ρό, ἀ­γω­νι­ζό­με­νος κα­τὰ τῶν δυ­σκο­λι­ῶν, τῶν δυ­σχε­ρει­ῶν, τῶν πει­ρα­σμῶν, τῶν ἀ­σθε­νει­ῶν. Δι­ό­τι, ὅ­ποιος θέ­λει νὰ σώ­σει τὴν πρό­σκαι­ρη ζω­ή του, θὰ χά­σει τὴν αἰ­ώ­νι­ο. Ὅ­ποιος ὅ­μως θυ­σι­ά­σει, ἀ­φι­ε­ρώ­νον­τας, τὴ ζω­ή του γιὰ μέ­να καὶ τὸΕὐ­αγ­γέ­λι­ό μου, αὐ­τὸς θὰ σώ­σει τὴν ψυ­χή του καὶ θὰ κερ­δί­σει τὴ μα­κα­ρι­ό­τη­τα τοῦ πα­ρα­δεί­σου»...

[Διαβάστε περισσότερα...]