Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καί φέτος τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσµα τῆς
παραβολῆς τοῦ Καλοῦ Σπορέως σηµατοδοτεῖ τήν ἔναρξη τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου
τῆς Ἐκκλησίας µας πού εἶναι ἕνα ἐκκλησιαστικό γεγονός, ἕνα γεγονός πού µᾶς
ἀφορᾶ ὅλους. Ἡ Ἐκκλησία µας ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς χριστιανούς καί καλεῖ
τίς οἰκογένειες καί ἰδιαίτερα τά παιδιά µας νά ἐνταχθοῦν ὁ καθένας µέ τόν τρόπο
του στό ἔργο τῶν κατηχητικῶν συνάξεων.
Ὅλοι ἔχουν τή δική τους εὐθύνη, ἀλλά οἱ γονεῖς τή µεγαλύτερη γιά τή
συµµετοχή τῶν παιδιῶν τους στίς κατηχητικές συνάξεις. Οἱ γονεῖς γνωρίζουν
καλύτερα ἀπό ὅλους τή µεγάλη σηµασία πού ἔχει γιά τήν ἀνάπτυξη ἑνός παιδιοῦ
ἡ ἔνταξή του σέ µιά οἰκογένεια, σέ µιά πνευµατική οἰκογένεια στήν περίπτωση
τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἀναγκαία γιά νά καλλιεργηθεῖ τό κατάλληλο
ἔδαφος πού θά ἀποδώσει καρπούς µέσα ἀπό τή διαµόρφωση τοῦ χαρακτήρα καί
τῆς προσωπικότητας τῶν παιδιῶν. Οἱ κατηχητικές συνάξεις συµβάλλουν καίρια
στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας πού σάν πνευµατική οἰκογένεια καλλιεργεῖ τό ἔδαφος
τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν ὥστε νά µοιάσουν καί ἐκεῖνα, ἀλλά καί οἱ γονεῖς τους στόν
Θεό. Εἶναι σίγουρο ὅτι ἡ ὠφέλεια τῶν παιδιῶν µεταφέρεται καί ὠφελεῖ τήν ἴδια
τήν οἰκογένειά τους.
Ἀπέναντι, ὅµως, στήν Ἐκκλησία καί τό κατηχητικό της ἔργο στέκεται ὁ
κόσµος πού προσπαθεῖ µέ τίς δυνάµεις του καί τά σύγχρονα µέσα πού διαθέτει
νά ἐπηρεάσει τή ζωή τῶν παιδιῶν µας καί νά πείσει γιά τίς ἰδέες του καί τίς ἀξίες
του. Ἡ διάκριση φίλων καί ἐχθρῶν ἀντί γιά τή φροντίδα τοῦ πλησίον, ἡ ἀξίωση
ὅλο καί περισσότερων δικαιωµάτων ἀντί τοῦ ἤθους τῆς εὐχαριστίας γιά τίς
δωρεές τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀτοµοκεντρισµός καί ὄχι ἡ σηµασία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ
καὶ τῶν ἀνθρώπων στή ζωή µας, εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ κόσµου τῶν
ἀνθρώπων. Τά παιδιά µας ἀναπτύσσονται καί µεταµορφώνονται, ἀλλά ἐµεῖς
θέλουµε νά ἀναπτυχθοῦν καί νά µεταµορφωθοῦν σύµφωνα µέ τό θέληµα τοῦ
Θεοῦ. Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται στίς κατηχητικές συνάξεις. Ἀλλά τί ἀκριβῶς
µαθαίνουν, τί ἀκριβῶς συµβαίνει µέ τά παιδιά µας σέ αὐτές τίς συνάξεις;
Αὐτό πού κατεξοχήν µαθαίνουν τά παιδιά µας µέ τόν νοῦ καί µέ τήν καρδιά
εἶναι νά πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος ὑποδεχόµενος µέ χαρά καί ἀγάπη
τήν ἀνθρώπινη φύση µας ἀφοῦ πρῶτα «ἄδειασε» ἀπό τή θεότητά Του γιά νά
χωρέσουµε ἐµεῖς. Αὐτή ἡ κένωση ἔγινε γιά νά µᾶς δείξει ποιά εἶναι τά καλά ἔργα
ὥστε ὅσοι πιστεύουν στόν Χριστό νά µποροῦν νά τά πράττουν καί µάλιστα νά
πρωτοστατοῦν σέ αὐτά. Αὐτά τά ἔργα µοιάζουν στόν Χριστό καί αὐτά µαθαίνουν
νά πράττουν τά παιδιά στίς συνάξεις τους στήν Ἐκκλησία, µαθαίνουν δηλαδή νά
«ἀδειάζουν» ἀπό τόν ἑαυτό τους ὥστε νά γεµίζει τήν ὕπαρξή τους ἡ χάρις τοῦ
Θεοῦ καί ὁ συνάνθρωπος. Αὐτά τά ἔργα εἶναι οἱ καρποί τῆς ζωῆς ἐκείνων πού
στήν παραβολή τοῦ Σπορέως ἡ καρδιά τους ἦταν καλή καί ἀγαθή.
Τά καλά ἔργα πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος µᾶς καλεῖ σήµερα νά πράξουµε
µπορεῖ νά τά πράξει µόνο ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό. Ὅποιος µαθαίνει νά
πιστεύει στόν Κύριο καλλιεργεῖ τή σχέση του µέ τόν Θεό, ἀλλά καί τίς σχέσεις του
µέ τούς ἄλλους, σχέσεις πού θά πρέπει νά τίς χαρακτηρίζει ἡ ἀγάπη. Συνηθίζουµε
νά χωρίζουµε τούς ἀνθρώπους γύρω µας σέ ἐκείνους πού φροντίζουµε καί σέ
ἐκείνους πού ἀδιαφοροῦµε γιά τήν τύχη τους, σέ ἐκείνους πού ἐπιζητοῦµε τήν
παρουσία τους καί σέ ὅσους ἡ παρουσία τους µᾶς προκαλεῖ ὀργή· οἱ ἄλλοι εἶναι
γιά ἐµᾶς εἴτε δικοί µας εἴτε ξένοι. Ὅλες οἱ ἐνέργειες τῆς Ἐκκλησίας ἔτσι καί οἱ
κατηχητικές συνάξεις πού ἀπευθύνονται στά παιδιά µας, ἔχουν σκοπό νά
ἀλλάξουν τόν κόσµο µεταµορφώνοντας τίς σχέσεις µας µέ τόν Θεό καί τούς
ἄλλους. Μάλιστα ὅσοι πράττουν αὐτά τά καλά ἔργα, ἐνῶ ἐνδιαφέρονται καί
φροντίζουν προσφέροντας στόν συνάνθρωπο, αὐτό πού τελικά συµβαίνει εἶναι οἱ
ἴδιοι νά εὐεργετοῦνται µέ τήν παρρησία τους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σπουδαῖο
νά µαθαίνει κανείς στήν πράξη ὅτι ὅσο θά προσφέρει στούς γύρω του τόσο θά
γεµίζει ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό πού ἐπίσης µαθαίνουν τά παιδιά µας εἶναι νά διαµορφώσουν µιά
ἀνεξάρτητη προσωπικότητα κατά τόν τρόπο πού θέλει ὁ Θεός. Ὁ Θεός µᾶς ἔχει
πλάσει ἐλεύθερους, ἀλλά καί ταυτόχρονα σύµφωνα µέ τήν εἰκόνα Του πού
καθορίζει σέ ποιόν πρέπει νά µοιάσουν τά παιδιά µας. Ἡ ἐλευθερία πού ἔχει
δώσει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο δέν σηµαίνει νά κάνει ὁ καθένας ὅ,τι θέλει – οἱ γονεῖς
νά ἐπιλέγουν ἄν θά στείλουν τά παιδιά τους στό κατηχητικό καί τά παιδιά νά
ἀποφασίζουν τί εἶναι καλό καί τί ὄχι γιά τά ἴδια. Τά παιδιά στό κατηχητικό
µαθαίνουν ὅτι ἐλευθερία εἶναι νά θέλουν νά πράττουν τό θέληµα τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι
δηλαδή ταιριάζει στήν ἴδιά τους τήν ὕπαρξη, στόν τρόπο πού ἔχουν πλαστεῖ ἀπό
τόν Θεό. Τά ὅρια τῆς ἐλευθερίας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός τους, ἡ
εἰκόνα τοῦ Θεοῦ µέσα τους. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος καί αὐτή ἡ ἐλευθερία
εἶναι δωρεά, δέν εἶναι δικαίωµα. Στό κατηχητικό τά παιδιά µαθαίνουν νά
εὐχαριστοῦν τόν Θεό γιά τίς δωρεές Του.
Τά παιδιά πού µετέχουν στίς κατηχητικές συνάξεις ἀκοῦνε τίς διηγήσεις µέ
ἐπίκεντρο τόν Χριστό, µετέχουν στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καί σιγά σιγά
πείθονται ὅτι ὁ Χριστός κι ὄχι ὁ ἑαυτός τους θά πρέπει νά ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς
ζωῆς τους, τῆς προσωπικῆς τους ἱστορίας. Ἀρχίζουν ἔτσι νά βλέπουν καθαρά ὅτι
ἡ ἐπιτυχία στή ζωή δέν εἶναι συνάρτηση τῆς οἰκονοµικῆς εὐρωστίας, τῆς
ἐπιστηµονικῆς ἐπάρκειας ἤ τῆς ἐπαγγελµατικῆς καριέρας. Μάλιστα ὅσοι θά
θελήσουν νά διακριθοῦν καί νά γίνουν προϊστάµενοι ἄλλων, θά ἔχουν
κατανοήσει ὅτι τά καλά ἔργα, τά ἔργα πού θέλει ὁ Θεός, κι ὄχι ἡ δόξα καί ἡ
ἐξουσία, θά τούς κάνει νά ξεχωρίσουν καί νά ἀναγνωριστοῦν ἀπό τούς
ἀνθρώπους ὡς ἄξιοι τῆς ἐµπιστοσύνης τους. Οἱ ἱστορίες τοῦ Χριστοῦ δείχνουν ὅτι
στή ζωή πετυχαίνει πραγµατικά ἐκεῖνος πού ἐπιδιώκει τό µόνο οὐσιαστικό ἀγαθό
πού εἶναι ἡ ἕνωση µέ τόν Θεό. Κάθε ἄλλη ἐπιδίωξη ἀποµακρύνει τόν ἄνθρωπο
ἀπό τόν Θεό. Τά παιδιά µας, σάν νά συνεχίζουν τήν ἱστορία τῆς οἰκονοµίας τοῦ
Χριστοῦ, µαθαίνουν ὅτι οἱ σκέψεις τους, οἱ ἐπιλογές τους, οἱ συµπεριφορές τους,
θά πρέπει νά ἀντιστοιχοῦν στήν ἐν Χριστῷ ζωή ἐξασφαλίζοντας τή χάρη τοῦ
Θεοῦ καί τήν ἐκπλήρωση τοῦ φυσικοῦ πόθου τῶν ἀνθρώπων νά µοιάσουν στόν
Θεό ἀγαπώντας τούς ἀνθρώπους.
Ἀκοῦµε τήν παραβολή τοῦ Σπορέως καί θέλουµε νά πιστεύουµε ὅτι
ἀνήκουµε σέ ἐκείνους πού ἡ καρδιά τους εἶναι καλή καί ἀγαθή, ἕτοιµη νά δεχθεῖ
τήν ἀλήθεια τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀποδώσει καρπό καλῶν ἔργων. Ἀλλά σέ
ποιούς πραγµατικά ἀνήκουµε φαίνεται ἀπό τά ἔργα µας. Καλό ἔργο εἶναι ἡ
ἀνταπόκρισή µας στήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας µας νά συνδέσουµε τά παιδιά
µας καί τά παιδιά τῶν ἄλλων γύρω µας µέ τίς κατηχητικές συνάξεις. Τά παιδιά
µας ἔχουν ἀνάγκη νά ἀκούσουν καί νά ζήσουν µέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἐµεῖς θά
πρέπει νά κάνουµε ὅ,τι µποροῦµε γιά τίς πραγµατικές τους ἀνάγκες ὥστε νά µήν
ἀποδειχθοῦµε ἄκαρποι.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
† Ὁ Τριµυθοῦντος Βαρνάβας
Ἱερά Μητρόπολις Τριµυθοῦντος,
13 Ὀκτωβρίου 2024.