ΑΝΑΚΟΙνώσεις.png

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας – Αμβλώσεις. Μια νομιμοποιημένη δολοφονία!

Για την Εκκλησία ο άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεώς του εισέρχεται στην προοπτική της αιωνιότητος. Αποτελεί ανεπανάληπτη και ανεκτίμη­τη ύπαρξη, που καλείται να ομοιωθεί προς τον δημιουργό της.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ανεπανάληπτος, και η διαφοροποίησή του από τους άλλους αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψής του, οπότε αποκτά ανθρώπινη φύση, οντότητα, ταυτότητα και δυνατότητα, ανεξάρτητα από τις αλλαγές που μπορεί να υποστεί στο μέλλον.

Η ψυχή του ανθρώπου υπάρχει από την στιγμή που υπάρχει και το σώμα του, από την αρχή της σύλληψής του. Για τον λόγο αυτό, όταν οι Πατέρες τοποθετούνται απαγορευτικά απέναντι στην άμβλωση δεν εξετάζουν σε ποιο στάδιο ανάπτυξης βρίσκεται το έμβρυο. Υποστηρί­ζουν ότι η έκτρωση του εμβρύου θεωρείται φόνος σε οποιοδήποτε στά­διο ανάπτυξης.

Το έμβρυο έχει και αρχή και προοπτική ανθρώπινη. Τα κύτταρα του, το γενετικό του υλικό, η μορφολογία και η φυσιολογία του είναι όλα ανθρώπινα. Και η δυνατότητά του ν’ αναπτυχθεί σε τέλειο άνθρωπο μόνον, και σε τίποτε άλλο, επισφραγίζει την ανθρωπινή του οντότητα. Γι’ αυτό και η παρεμπόδιση της εξέλιξής του δεν αποτελεί διακοπή μιας απλής βιολογικής διαδικασίας, της κύησις, αλλά κατα­στροφή μιας ανθρώπινης ζωής με αιώνια προοπτική. Το έμβρυο είναι πιο πολύ αυτό που θα γίνει, απ’ αυτό που φαίνεται πως είναι. Στα πάντα του είναι άνθρωπος.

Η άποψη που συχνά υποστηρίζεται, ότι η γυναίκα έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίζει μόνη για το σώμα της και για το έμβρυο της μήτρας της, είναι όχι μόνο ηθικά, αλλά και κοινωνικά και λογικά απαράδεκτη. Και πριν απ’ όλα το έμβρυο δεν προέρχεται μόνο από την γυναίκα αλλά και από τον άνδρα που συνέβαλε στη γένεσή του. Ακόμα το έμβρυο δεν ανήκει μήτε στην γυναίκα μήτε στον άνδρα που συνέβαλαν στη δημι­ουργία του, αλλά αποτελεί ξεχωριστή ζωντανή ύπαρξη. Η ύπαρξη αυτή αδικείται κατάφωρα όταν καταστρέφεται από τους ιδίους τους γονείς, και ειδικότερα από τη μητέρα που το φέρει προσωρινά. Τέλος δεν είναι λογικό να χαρακτηρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα κάτι, το οποίο συνεπάγεται τη στέρηση του δικαιώματος ζωής κάποιας ανθρώ­πινης ύπαρξης που άρχισε ήδη να διαμορφώνεται. Η αδυναμία του εμβρύου να υπερασπιστεί τον εαυτό του δεν νομιμοποιεί ασφαλώς την καταστροφή του.

Οι διάφοροι κοινωνικοί, οικονομικοί, ψυχολογικοί και άλλοι λόγοι, που προβάλλονται για τη διακοπή της κυήσεως, όσο σοβαροί κι αν είναι, δεν μπορούν να θεωρηθούν ηθικώς επαρκείς. Εδώ εντάσσονται και οι προληπτικοί λόγοι, που ανακύπτουν με την εφαρμογή του προ­γεννητικού ελέγχου. Η διαπίστωση κάποιας ασθένειας ή κάποιου συν­δρόμου δεν δικαιολογεί την διακοπή της κυήσεως. Η διακοπή της κυή­σεως είναι διακοπή της ζωής. Γι’ αυτό η Εκκλησία αντιμετώπιζε εξαρ­χής τις περιπτώσεις των εκτρώσεων ή των αμβλώσεων ως περιπτώσεις φόνων, και σε συνεργία σε έκτρωση ή άμβλωση ως συνεργία σε φόνο.

Για την Εκκλησία η αρχή της ανθρώπινης ζωής, ξεκινά από την στιγμή της σύλληψης. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την εορτολογική της παράδοση. Παρατηρεί κανείς ότι εορτάζεται πανηγυ­ρικά η θαυματουργική σύλληψη των προσώπων που αποτελούν σημα­ντικά και κύρια πρόσωπα στο γεγονός της σωτηρίας μας όπως είναι η Θεοτόκος Μαρία και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Στις 9 Δεκεμβρίου εορτάζεται η «Σύλληψις της Θεοτόκου» (εορτή της Αγίας Άννης, μητέ­ρας της Θεοτόκου). Το Μηνολόγιο της ημέρας εκθέτει τα εορταζόμενα γεγονότα: προς τον Ιωακείμ και την Άννα, ο Θεός προεμήνυσε την σύλληψιν της αγόνου και στείρας, «ίνα βεβαίωση της Παρθένου την γέννησιν. Όθεν συνελήφθη η αγία Παρθένος… εξ’ επαγγελίας μέν, εξ’ ανδρός δε συνάφειας». Από το εορτολογικό περιεχόμενο αντιλαμβανό­μεθα ότι η βαρύτητα ευρίσκεται στο γεγονός, το οποίο θα επακολου­θήσει και στο οποίο εισάγει η Σύλληψη. Δηλαδή, στην γέννηση της Παρθένου.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει το γεγονός ότι μετά τον ευαγγελισμό της, η Θεοτόκος «σηκώθηκε και πήγε γρήγορα σε κάποια πόλη της ορεινής Ιουδαίας, μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισσάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάγχνα της σκίρτησε. Η Ελισσά­βετ πλημύρισε με το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Ευλο­γημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο από όλες τις γυναίκες, ευλο­γημένο και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου. Αλλά πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφτεί η μητέρα του Κυρίου μου; Γιατί μόλις έφτασε στ’αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, εσκίρτησε από αγαλλίαση το παιδί στα σπλάχνα μου. Χαρά σ’ αυτήν που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος» (Λουκ. 1, 39-45).

Το έμβρυο Ιησούς αναγνωρίζεται από το έμβρυο Πρόδρομος δια σκιρτήματος τη στιγμή που ο Ιωσήφ ο μνήστωρ δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει, το βρέφος Χριστός αναγνωρίζεται ως Θεός από τους ποιμέ­νες και τους μάγους μόνον. Όπως ο Κύριος, έστω και αν δεν αναγνω­ρίζεται άμεσα, είναι ο τέλειος Ιησούς, κατά τις πρώτες στιγμές της εμβρυϊκής και βρεφικής υπάρξεως του – «εν ταις ημέραις ταύταις» (Λουκ. 1,39), έτσι και κάθε έμβρυο, και των πρώτων ακόμη ημερών, έχει στη μέγιστη ταπείνωση του το πλήρωμα της ψυχοσωματικής του ταυ­τότητας.

Η Εκκλησία μας, με την θέσπιση των ιερών κανόνων προστατεύει και διαφυλάσσει την ανθρώπινη ζωή. Οι ιεροί κανόνες υπογραμμίζουν την ασθένεια της ανθρώπινης φύσης και θέτουν τα όρια μέσα στα οποία η ανθρώπινη συμπεριφορά πρέπει να κινηθεί.

Πέρα από τον αντιχριστιανικό χαρακτήρα που έχουν οι εκτρώσεις, έχουν και έναν αντεθνικό χαρακτήρα, επιδεινώνοντας το δημογραφικό πρόβλημα. Αποτελούν την κύρια αιτία που η Ελλάδα θα καταντήσει μια χώρα γερασμένων ανθρώπων, μια Ελλάδα που θα είναι καταδικα­σμένη με αυτό τον τρόπο να εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο χάρτη. Όταν κάθε χρόνο γεννιούνται στην Τουρκία 1.600.000 παιδιά, στην Ελλάδα γεννιούνται μόνον 98.000, από τις 140.000 που γεννιούνταν το 1981, ενώ υπολογίζεται ότι οι διακοπές κύησης υπερβαίνουν ετησίως τις 250.000, ενώ οι σχεδόν 40.000 ανάμεσα τους, διενεργούνται σε ανήλικα κορίτσια. Πρόκειται για μείωση σε ποσοστό 30%. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα μας θα έχει πληθυσμό περίπου 8.000.000, η Αλβανία 16.000.000 και η Τουρκία 100.000.000.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:  Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή, Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας, 
«Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», Θεσ/νικη 2004.

 ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/amvloseis_dolofonia.el.aspx#ixzz3OnLClZOL