Ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,
Πλήρης ἡμερῶν εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα τριῶν ἐτῶν ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργὸς ἡμῶν πατὴρ Γεώργιος Μαραγκός.
Ὄντας ὁ ἴδιος πρότυπο κληρικοῦ καὶ οἰκογενειάρχη σαφῶς καὶ δὲν χρειάζεται τὸν δικό μας ἔπαινο. Καθηκόντως ὅμως θὰ ἀναφερθοῦμε ἐν ὀλίγοις σὲ αὐτόν.
Ὁ π. Γεώργιος Μαραγκὸς γεννήθηκε τὸ 1928 στὸ γειτονικὸ χωριὸ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τῆς ἐπαρχίας Λευκωσίας καὶ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιὰ τῆς οἰκογένειας τοῦ Θεοφάνη καὶ τῆς Ἑλένης Μαραγκοῦ. Ἔζησε σὲ μία ἐποχὴ μὲ πολλὲς δυσκολίες, ἔτσι ἀναγκάστηκε ἀπὸ τὴ νεαρή του ἡλικία νὰ ριχτεῖ στὴ βιοπάλη, γιὰ νὰ βοηθᾶ καὶ αὐτὸς στὶς ἀνάγκες τῆς οἰκογένειάς του. Ὅταν ἔφθασε σὲ ἡλικία γάμου, νυμφεύθηκε τὴν Κυριακὴ ἀπὸ τὴν κωμόπολη τοῦ Ἰδαλίου καὶ στὴ συνέχεια ξενιτεύτηκαν στὴν Ἀγγλία γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον.
Μὲ τὴ σύζυγό του, τὴ μετέπειτα σεβαστὴ πρεσβυτέρα Κυριακή, δημιούργησαν μίαν κατὰ Χριστὸν οἰκογένεια, μίαν κατ’ οἶκον ἐκκλησία καὶ προσέφεραν στὴν κοινωνία πέντε παιδιά, δύο υἱοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρες, τοὺς ὁποίους εἶχαν ἀναθρέψει ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Εὐτύχησαν νὰ δοῦν τὰ παιδιά τους ἀποκατεστημένα, διάγοντας τὸν βίο τους μὲ τὶς δικές τους οἰκογένειες ὅπως θέλει ὁ Ἅγιος Θεός.
Τὸ 1972 χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Θυατείρων διάκονος καὶ τὸ ἀμέσως ἑπόμενο ἔτος πρεσβύτερος. Τὸ 1982 ἐπέστρεψε στὴν Κύπρο καὶ ἔκτοτε ὑπηρετοῦσε στὴν κωμόπολη τοῦ Ἰδαλίου μέχρι καὶ τὸ 2014, ὅταν καὶ παρέδωσε τὴ σκυτάλη λόγῳ γήρατος.
Γιὰ 42 καὶ πλέον συναπτὰ ἔτη ὑπηρέτησε τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο, τόσο στὴν ἀλλοδαπή, ὅσο καὶ στὴν ἰδιαίτερή του πατρίδα. Ἦταν τύπος σεπτοῦ, σεβάσμιου καὶ εὐλαβοῦς ἱερέα, τοῦ ὁποίου ὁ πρωταρχικός του σκοπὸς ἦταν ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ ἡ προσφορὰ πρὸς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖο κοσμοῦσαν πολλὲς ἀρετές, ἰδιαίτερα αὐτὲς τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐλεημοσύνης. Αὐτῆς τῆς ἐλεημοσύνης του γίναμε μέτοχοι καὶ ἐμεῖς. Ὅταν τὸ 2007 ἐπανασυστάθηκε ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Τριμυθοῦντος καὶ λόγῳ μὴ ὕπαρξης μητροπολιτικῆς κατοικίας, μᾶς παραχώρησε τὸ σπίτι του, στὸ ὁποῖο διαμέναμε μέχρι τὸ 2010, ὁπόταν καὶ ἐγκατασταθήκαμε στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Μητροπόλεως Τριμυθοῦντος στὴ Μοσφιλωτή. Αὐτὰ τὰ χρόνια τῆς φιλοξενίας δὲν δέχθηκε καθόλου χρηματικὴ ἀνταμοιβὴ καὶ μᾶς θεωροῦσε δικά του παιδιά. Ἄξιος ὁ μισθός του καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἐλέους καὶ τῆς φιλανθρωπίας νὰ τοῦ τὸ ἀνταποδώσει πλουσιοπάροχα.
Ὅπως προείπαμε, λόγῳ γήρατος ἀποσύρθηκε τὰ τελευταῖα 8 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχή του στὰ τῆς θείας λατρείας, δὲν παρέλειπε ὅμως νὰ πηγαίνει στὶς ἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου. Ἀπὸ τὸ 2007, ὅταν καὶ κοιμήθηκε ἡ πρεσβυτέρα του Κυριακή, μὲ πολλὴ ἐγκαρτέρηση καὶ ὑπομονὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔζησε τὰ ὑπόλοιπά του χρόνια σχεδὸν μόνος, γιατὶ τὰ παιδιά του εἶναι μόνιμα ἐγκατεστημένα στὸ ἐξωτερικό. Ποτὲ δὲν δυσανασχέτησε, ποτὲ δὲν γόγγυσε, ἀλλὰ μᾶλλον ὅλη του ἡ προσπάθεια ἦταν τὸ πῶς θὰ ἀρέσει στὸν Θεό. Πιστεύουμε ὅτι ὁ πανάγαθος Θεὸς θὰ κατατάξει τὴν ψυχή του στὴ χορεία τῶν ἐκλεκτῶν του ἱερέων καὶ ὅπως ψάλλουμε σὲ ἕνα τροπάριο τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὅπως τελοῦσε ἐδῶ τῆ θεία λειτουργία στὸ ἐπίγειο θυσιαστήριο, νὰ συνεχίσει νὰ τὴν τελεῖ καὶ στὸ ἐπουράνιο, καὶ τὴν «ἄυλον λειτουργίαν τελούμενος».
Εὐχὴ καὶ προσευχή μας ὁ Θεὸς νὰ δώσει τὴν παρηγορία στὰ παιδιά του καὶ σὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς, καὶ στὸν ἴδιο τὸν μισθὸ τοῦ καλοῦ καὶ πιστοῦ οἰκονόμου.
Αἰωνία του ἡ μνήμη.