7.5.2022
Ευλογημένοι Χριστιανοί,
Αγαπητέ εν Χριστώ π. Ιωάννη,
Διανύουμε την πλέον χαρμόσυνη περίοδο του εκκλησιαστικού έτους με τον Αναστάντα Χριστό, καθημερινά να βρίσκεται στο επίκεντρο της ζωής της Εκκλησίας. Έχει διαλυθεί κάθε αμφιβολία των μαθητών, και πλέον η Εκκλησία μας, όχι τυχαία, τοποθέτησε την ανάγνωση των Πράξεων των Αποστόλων στη Θεία Λειτουργία, ώστε να γνωρίσουμε πώς ζούσαν οι αυτόπτες και ψηλαφήσαντες την Ανάσταση του Χριστού. Όπως διαβάσαμε πριν λίγες μέρες οι πρώτοι χριστιανοί «ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς.» Οι δε Απόστολοι «μεγάλῃ δυνάμει ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς.» Συνεπαρμένοι από το γεγονός της Αναστάσεως και φωτισθέντες υπό του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορούσαν παρά να διακηρύττουν με όλη τους τη δύναμη, σε κάθε ευκαιρία το μήνυμα της Αναστάσεως. Όπως ομολόγησαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης «οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν.» Από την άλλη πλευρά ο διάβολος δια των οργάνων του, προσπαθεί απεγνωσμένα να σιγήσει τους Αποστόλους. Οι άρχοντες «καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν αὐτοῖς τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ.»Σήμερα ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα και πάλι τους Αρχιερείς και τους άρχοντες του λαού να επιπλήττουν τους Αποστόλους «Οὐ παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ; καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε τὴν Ἱερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν». Οι Ιουδαίοι νομίζουν ότι έχουν να κάνουν ακόμα με τους φοβισμένους ψαράδες που εγκατέλειψαν τον Χριστό, προ της σταυρώσεώς Του. Αλλά οι Απόστολοι πλέον έχουν δει, έχουν ψηλαφήσει, έχουν φωτισθεί, έχουν αλλοιωθεί από την εξ ύψους δύναμη που απέστειλε ο διδάσκαλός τους. Για αυτό θα απαντήσουν στους φωνασκούντες Ιουδαίους με τα μνημειώδη εκείνα λόγια «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις.» Διότι δίπλα στην απαγόρευση του κηρύγματος που τους επέβαλαν οι Ιουδαίοι, οι Απόστολοι είχαν μια άλλη, θεόθεν εντολή: «Πορεύεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.»
Βλέπουμε αδελφοί μου, πόσο πολύ οι Άγιοι Απόστολοι ήταν δοσμένοι στο να κηρύξουν τον Λόγο του Θεού και πόσο πολύ ο διάβολος προσπαθούσε να τους εμποδίσει, διότι έβλεπε το αποτέλεσμα: «μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν». Η αιτία αυτής της επιτυχίας των Αποστόλων αποκαλύπτεται σήμερον στα τελευταία λόγια του αποστολικού αναγνώσματος «καὶ ἡμεῖς ἐσμεν αὐτοῦ μάρτυρες τῶν ῥημάτων τούτων, καὶ τὸ Πνεῦμα δὲ τὸ ἅγιον ὃ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ.»
Αυτοί που κήρυτταν, είχαν ιδίαν εμπειρία, ήταν μάρτυρες αυτών που κήρυτταν. Μαζί όμως με αυτή την προσωπική εμπειρία, μαρτυρούσε και επιβεβαίωνε τα λόγια τους το Άγιο Πνεύμα που τους δόθηκε, διότι πειθαρχούσαν στον Θεό.
Αγαπητέ π. Ιωάννη,
Από σήμερα εισέρχεσαι και εσύ ως διάκονος της Εκκλησίας του Θεού στη χορεία των διαδόχων των Αποστόλων. Μπορεί ο θεσμός του διακόνου, όταν πρωτοθεσπίστηκε να αποσκοπούσε στη διακονία της τράπεζας των πρώτων χριστιανών. Αλλά ο απώτερος σκοπός των διακόνων, ήταν να επιτρέψει στους Αποστόλους να διδάσκουν απρόσκοπτα τον λόγο του Θεού: «Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις.» Άρα σήμερα που η διακονία σε τραπέζια με υλικά φαγητά εκ των πραγμάτων δεν υφίσταται, δεν είναι άτοπο να πούμε ότι οι διάκονοι οφείλουν με τον τρόπο τους να συμβάλλουν στην πνευματική διακονία του άρτου της Ζωής, δηλαδή του Λόγου του Θεού. Άλλωστε το παράδειγμα του Πρωτομάρτυρα Στέφανου άνοιξε τον δρόμο προς αυτή τη διακονία.
Σήμερα ο διάβολος προσπαθεί να εμποδίσει τον Λόγο του Θεού με πολύ διαφορετικές μεθόδους. Τότε προσπάθησε να εμποδίσει τους Αποστόλους με την άμεση απαγόρευση του κηρύγματος. Σήμερα έχει προετοιμάσει το έδαφος με διαφορετικό τρόπο. Πρώτα με την απαξίωση του Λόγου του Θεού ως ξεπερασμένου, ως λόγου περασμένης εποχής, που πρέπει να αντικατασταθεί από τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Δεύτερο, με τη μέθοδο που μας περιγράφει η παραβολή του Σπορέα: «Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἱσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται, καὶ οὐ τελεσφοροῦσι.» Έχει τόσο πολύ γεμίσει η ζωή μας με χίλιες δύο αναγκαίες και μη αναγκαίες ενασχολήσεις, «μεριμνούμε και τυρβάζουμε περί πολλών», με αποτέλεσμα να έχουμε εντελώς περιφρονήσει το μόνο «ου εστί χρεία». Οι προφάσεις χιλιάδες. Οι αφορμές ποικίλες. Η ζημία όμως καθόλου αμελητέα, ειδικά αν σκεφτούμε ότι για αυτούς που δεν δέχονταν τον λόγο του Θεού, ειπώθηκαν στους Αποστόλους πολύ φοβερά λόγια από τον ίδιο τον Χριστό: «καὶ ὃς ἐὰν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν. ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.»
Ποια πρέπει να είναι η απάντησή μας; Μπορεί να άλλαξαν οι μέθοδοι του διαβόλου, αλλά αυτό που χρειάζεται να αντιπαρατάξουμε, είναι αυτό που είχαν οι Άγιοι Απόστολοι από τότε: Προσωπική εμπειρία και «Πνεῦμα ἅγιον ὃ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ».
Και εδώ είναι που δεν περισσεύει κανένας, ούτε επίσκοπος, ούτε κληρικός, ούτε διάκονος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όποιος φοράει ράσα αντιμετωπίζεται παρόμοια από τον πολύ κόσμο. Η έλλειψη αυθεντικής εμπειρίας αυτών που όλοι διδάσκουμε, είναι ψηλαφητή πολύ εύκολα, και από τους εγγύς και από τους μακράν. Οι λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα αυτό. Τα πλήθη των πιστών που συνέρρεαν σε έναν γέροντα Παΐσιο, σε έναν γέροντα Πορφύριο, καταδεικνύουν τι λείπει από τον λόγο του Θεού που προσφέρουμε στον κόσμο.
π. Ιωάννη,
Ο προφητάναξ Δαυίδ, μας αποκαλύπτει το μυστικό: «Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ; ἐν τῷ φυλάξασθαι τοὺς λόγους σου.» Φύλαξε τα λόγια Του, ώστε να έχουν βαρύτητα τα λόγια σου. Βοήθησε στο κήρυγμα του θείου λόγου με το να τηρήσεις τις εντολές του Θεού Λόγου. Διότι σύμφωνα, με τον ίδιο «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν». Και να είσαι σίγουρος, όταν μέσα σου μένει ο σαρκωθείς Λόγος του Πατρός, τότε όσοι σε βλέπουν, όσοι σε συναναστρέφονται, όσοι σε ακούνε, θα νιώθουν τη δύναμη των λόγων του Θεού. Θα πραγματοποιείται σε σένα το του Δαυίδ και πάλι «οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται, ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.» Το Άγιο Πνεύμα είναι πολύ εύκολα ανιχνεύσιμο από μια διψώσα καλοπροαίρετη καρδία, ακόμα και μέσα από τη σιωπή μας. Το ίδιο δυστυχώς, ανιχνεύσιμη είναι και η απουσία Του, όσα λόγια, κηρύγματα και διδαχές και αν κάνουμε για Αυτόν. Αλίμονο, το δεύτερο είναι και το συνηθέστερο στην εποχή μας.
Η χειροτονία σου σήμερα φαίνεται μεν ως φυσική πορεία, μιας ζωής μέσα σε μια ευλογημένη ιερατική οικογένεια, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Ο δικός σου θείος πόθος, η δική σου προσωπική απάντηση «Ιδού ο δούλος Κυρίου» είναι η ευγνωμονούσα ανταπόκριση σε όλα όσα η Παναγία Τριάδα ευδόκησε να σου χαρίσει μέσω των γονέων, των αδελφών, αλλά και της εκλεκτής συζύγου με την οποία σε άρμοσε. Έχεις πολλές παραστάσεις και εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν στο νέο σου λειτούργημα. Αυτό που μένει είναι να προσπαθήσεις να αποκτήσεις και εσύ δια της υπακοής και της εν απλότητι μαθητείας, αυθεντικές εμπειρίες της Χάριτος του Θεού, ώστε να αναπαύονται οι συνάνθρωποί σου από τη χάρη του Θεού που θα κατοικεί μέσα σου. Σήμερα σου προσφέρθηκε ως μεγίστη δωρεά η ιερατική χάρη, ώστε να διακονείς τα ιερά μυστήρια του Θεού. Το κατά πόσο με αυτή τη χάρη του Θεού θα μπορέσεις να αντιπροσφέρεις και τον δικό σου εαυτό «ως θυσίαν ζώσαν» προς εξαγιασμό είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Και θυσία ζώσα σημαίνει πως όλα όσα έχεις, γνώσεις, χαρίσματα, δεξιότητες, υλικά και πνευματικά θα τα διαθέσεις ολοτελώς στην υπηρεσία του μεγάλου Θεού και της έμψυχου εικόνας Του, των συνανθρώπων σου.
Γνωρίζουμε, ότι με τη βοήθεια του Θεού έχεις σπουδάσει αρχιτέκτονας. Μπορείς εύκολα λοιπόν να καταλάβεις τον Απ. Παύλο, όταν γράφει στους Κορινθίους «Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός.» Το θεμέλιον υπάρχει, εδώ και αιώνες. Το σχέδιο είναι δοσμένο άνωθεν, ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ο Οικοδόμος, ουδείς άλλος, από τον ποιήσαντα τον Ουρανόν και την γην. Εσύ αρκεί να κάνεις γνωστόν «πάσιν ανθρώποις» ποιο είναι το θεμέλιον, ποιο είναι το σχέδιο και ποιος είναι ο πραγματικός οικοδόμος. Από εκεί και πέρα ανάλογα με τη δική σου οικοδομή, την οποία βλέπουν οι άλλοι, θα τους πείσεις ή όχι να ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Όπως ξέρουμε στις εργασίες αυτές, ποιος εμπιστεύεται έναν αρχιτέκτονα, όταν βλέπει τις σαθρές και ελαττωματικές οικοδομές του; Ευχόμεθα και ημείς ποτέ να μην γίνεις αιτία δυσφήμησης του μεγάλου και σοφού Οικοδόμου των ψυχών ημών, αλλά αφορμή δόξας και τιμής Αυτού, έναντι όλων των ανθρώπων, που θα βλέπουν την οικοδομή σου να στηρίζεται επί την πέτραν. «Καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν», η δε πέτρα ην ο Χριστός. Αυτήν την οικοδομήν οι πάντες θα θαυμάσουν και πολλοί θα σπεύσουν να μιμηθούν. Αυτή θα είναι και η καλύτερη συμβολή σου στη διδαχή του λόγου του Θεού.
Εύχομαι η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος, διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Αγίου ενδόξου προφήτου Ιωάννου του Προδρόμου να σε στερεώνει πάντοτε, και να σε αποδείξει γην καλήν, η οποία εν καρδία καλή και αγαθή, ακούσασα τον λόγον, κατέχει, και καρποφορεί εν υπομονή.