Η Μονή του Αγίου Σπυρίδωνα βρίσκεται στην κατεχόμενη Τρεμετουσιά. Το καθολικό της αποτελούσε τον ενοριακό ναό της κοινότητας. Η Μονή κτίστηκε γύρω από την εκκλησία του Αγίου, η ύπαρξη της οποίας μαρτυρείται σε γραπτές πηγές από τον 7ο αιώνα. Όπως κατέδειξε αρχαιολογική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε το 1966, η εκκλησία της Μονής είναι κτισμένη πάνω σε ερείπια τριών παλαιοτέρων βασιλικών, οι οποίες διαδέχθηκαν η μία την άλλη.

Ο Άγιος Σπυρίδων εθεωρείτο ‘’άφθαστος΄΄, κατά τη λαϊκή έκφραση, ιδιαίτερα για την ιαματική συνδρομή του σε όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα ακοής ή πόνους στα αυτιά. Γι’ αυτό και πολλοί ήταν όσοι κατέφευγαν στη Μονή και ακουμπούσαν το αυτί τους σε οπή, που υπήρχε στη σαρκοφάγο, έχοντας βαθιά πεποίθηση ότι ο Άγιος θα συνεργούσε στη θεραπεία τους. Υποστήριζαν ακόμη, ότι τα παπούτσια του ήταν σιδερένια, διότι ήταν συνεχώς σε κίνηση, για να συντρέχει όσους επικαλούνταν τη βοήθειά του. Όσες δε φορές αφιερώνονταν παπούτσια στη χάρη του για να τρέξει στα αιτήματά τους, και τοποθετούνταν πλησίον της σαρκοφάγου του, αναφέρεται ότι βρίσκονταν τις επόμενες ημέρες φθαρμένα, γιατί ο Άγιος έτρεχε συνεχώς σε βοήθεια όσων τον επικαλούνταν.

Κατά την τουρκική εισβολή του 1974 η περιοχή κατελήφθη από τους Τούρκους εισβολείς και η Μονή του Αγίου Σπυρίδωνα μετετράπη σε στρατόπεδο των δυνάμεων κατοχής, με αποτέλεσμα να είναι απρόσιτη ακόμη και σήμερα. Άγνωστη παραμένει η τύχη πολλών εικόνων, χειρογράφων και κειμηλίων της Μονής.