Στα νοτιοδυτικά σε μια βουνοπλαγιά, έξω από το χωριό Κάτω Δρυ βρίσκεται κτισμένο ένα μικρό απέριττο εκκλησάκι, αφιερωμένο στον Άγιο Νεόφυτο.

Κτίστηκε το 1923 με πρωτοβουλία και δωρεά των κατοίκων. Με το πέρασμα των χρόνων καταστράφηκε και τώρα ανακαινίζεται με εξ’ ολοκλήρου δαπάνη της συγχωριανής Άννας Παττίχη.

Είναι μικρό ξωκλήσι που οι λιγοστοί πιστοί που πάνε εκεί να παρακολουθήσουν με ευλάβεια έχουν την άνεση να απολαύσουν την θεία λειτουργία σε απόσταση αναπνοής από τον ιερέα. Αφού στην περιοχή υπήρχε αφθονία ποιοτικής πέτρας, όλες σχεδόν οι εκκλησίες και ξωκλήσια του χωριού εκτίζοντο με την πέτρα αυτή. Έτσι και το εκκλησάκι του Αγίου Νεοφύτου κτίστηκε με πέτρα από την περιοχή. Η στέγη είναι κατασκευασμένη από ξύλο και με κεραμίδια από πάνω, μονόκλιτη. Το χωριό Κάτω Δρυς είναι η γενέτειρα του Αγίου Νεοφύτου και μέχρι σήμερα σώζεται η κατοικία του αγίου, αλλά είναι εγκαταλειμμένη.

Γεννήθηκε το 1134, από φτωχούς γονείς. Οι καιροί τότε ήταν δύσκολοι και δεν μπόρεσαν να δώσουν στον Νεόφυτο οποιαδήποτε μόρφωση. Μπόρεσαν να του χαρίσουν την ψυχική μόρφωση. Στα δεκαεπτά του χρόνια τον αρραβώνιασαν χωρίς την θέλησή του. Με θεία φώτιση αποσύρθηκε από «την ματαιότητα του βίου» και ακολούθησε την μοναχική ζωή. Με χαρά και ενθουσιασμό φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου. Αρχικά του ανατέθηκε να καλλιεργεί τ’ αμπέλια της Μονής, επειδή ήταν αναλφάβητος. Τα πέντε χρόνια ήταν στο διακόνημα αυτό και ταυτόχρονα μάθαινε τα πρώτα του γράμματα. Τόσος ήταν ο ζήλος και η υπακοή του στα θεία, ώστε αποστήθισε ολόκληρο το ψαλτήρι. Έτσι ο ηγούμενος τον έβαλε να διακονεί ως παρεκκλησιάρχης. Αργότερα επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει τα προσκυνήματα και τα ιερά χώματα που περπάτησε ο Κύριος. Αφού δεν βρήκε αυτό που επεδίωκε, στεναχωρημένος επέστρεψε πίσω στο Μοναστήρι. Αντελήφθηκε πως το μοναστήρι δεν του πρόσφερε την κατάλληλη ησυχία, για μεγαλύτερους πνευματικούς αγώνες, λόγω των προσκυνητών και επιχείρησε να φύγει από την Κύπρο. Στο λιμάνι της Πάφου τον συνέλαβαν ως δραπέτη και τον φυλάκισαν. Με την μεσολάβηση άλλων ευσεβών ανδρών τον απόλυσαν και τότε ο μοναχός Νεόφυτος κατευθύνθηκε προς το απόκρημνο κατάφυτο άκρο του Μελισσόβουνου (Β.Α της πόλης Πάφου στα υψώματα). Εκεί αφού έψαξε την περιοχή, αποφάσισε ότι ήταν το μέρος που αναζητούσε, τόπος ασύχναστος από ανθρώπους και πραγματικά ήσυχος. Εγκαταστάθηκε μέσα σε σπηλιά. Άρχισε να την λαξεύει, πολλές φορές με τα ίδια του τα χέρια, για ένα ολόκληρο χρόνο (1159) και τη χώρισε σε ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού και σε κελί δικό του. Στο κελί του σκάλισε και τον τάφο του. Όταν ο τάφος τελείωσε, στάθηκε μπροστά του και είπε στον εαυτό του: «Νεόφυτε, και αν όλον τον κόσμο κερδίσεις, τίποτε περισσότερο απ’ αυτόν τον τάφο δεν θα μείνει δικό σου» Μέσα σε αυτό το κελί ζούσε ο Άγιος με προσευχή και άσκηση και ονομάστηκε για τούτο Έγκλειστος και το κελί και ο λαξευτός ναός Εγκλείστρα. Ο Άγιος Νεόφυτος έζησε έγκλειστος για 60 χρόνια, ως ασκητής, μοναχός και ως ηγούμενος. Χαρακτηριστικά της ασκητικής του ζωής, η προσευχή και η νηστεία.

Το ξωκλησάκι λειτουργεί μια φορά τον χρόνο κατά την ημέρα που γιορτάζεται η μέρα του Αγίου Νεοφύτου. Τον γιορτάζουμε δύο φορές τον χρόνο. Στις 28 Σεπτεμβρίου και 24 Ιανουαρίου.