Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Αγαπητέ π. Λοΐζο,
Όταν ο Θεός ήθελε να χρίσει κάποιους άνδρες βοηθούς του Μωϋσέως στη διοίκηση του λαού του Θεού, του είπε: «συνάγαγέ μοι ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων ᾿Ισραήλ, …καὶ ἄξεις αὐτοὺς πρὸς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ στήσονται ἐκεῖ μετὰ σοῦ … καὶ καταβήσομαι καὶ λαλήσω ἐκεῖ μετὰ σοῦ καὶ ἀφελῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σοὶ καὶ ἐπιθήσω ἐπ’ αὐτούς». Ο ίδιος ο Θεός κατεβαίνει στη σκηνή του μαρτυρίου, ομιλεί μετά του Μωϋσέως, αλλά όταν είναι να χρίσει τους άνδρες, αυτός ο ίδιος ο παρών Θεός, δεν δίνει απ’ ευθείας το πνεύμα Του σ’ αυτούς, αλλά παίρνει από το πνεύμα του Μωϋσέως και τους δίνει. «Ἀφελῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σοὶ καὶ ἐπιθήσω ἐπ’ αὐτούς». Και αυτό έγινε. Η πράξη αυτή φυσικά δεν είναι τυχαία. Το πνεύμα του Μωϋσέως, ποιος του το έδωσε; Φυσικά ο ίδιος ο Θεός. Και τώρα παίρνει από το ίδιο αυτό πνεύμα και το δίνει στους επιλεγμένους πρεσβυτέρους του λαού, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το πνεύμα του Θεού που αναπαύεται στους εκλεκτούς του λαού είναι ένα και το αυτό. Αυτά βέβαια έγιναν στην Παλαιά Διαθήκη, ως τύπος αυτού που θα ερχόταν στην Καινή Διαθήκη. Με αυτή την πράξη ο Θεός εγκαθιδρύει τον θεσμό της διαδοχής και της συνέχειας της ιερατικής χάρης. Σήμερα, ζώντας στον καιρό της χάριτος, όλοι γνωρίζουμε ότι το πνεύμα του Θεού, είναι αυτό το Ζωοποιό Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το οποίο όλον συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Η επίθεση των χειρών (η λεγόμενη χειροτονία) είναι το απτό σημάδι ακριβώς, αυτής της μετάδοσης του Αγ. Πνεύματος από τον έναν στον άλλο. Ο κανονικός επίσκοπος ως φορέας της ιερατικής χάριτος του Αγίου Πνεύματος τη μεταδίδει στον νέο χειροτονούμενο πρεσβύτερο. Αυτό το θεοπαράδοτο μυστήριο μας εγγυάται την αλήθεια του γεγονότος, (και αυτή είναι πραγματικά δωρεά του Θεού), ότι όντως κατά την επίθεση των χειρών του επισκόπου το Άγιο Πνεύμα μεταδίδεται στον χειροτονούμενο, ανεξαρτήτως της αγιότητάς ή της αξίας του επισκόπου ή του χειροτονούμενου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και κατά την τέλεση όλων των μυστηρίων υπό των επισκόπων και ιερέων. Ο Θεός θέλησε, όπως διά του υλικού στοιχείου (σε όλα τα μυστήρια υπάρχει πάντα και το υλικό στοιχείο, ύδωρ, άρτος και οίνος, λάδι, μύρο, χειροθεσία κ.λπ) καθυπεμφαίνεται το μυστικώς τελούμενο, η πνευματική δωρεά. Ταυτόχρονα, η μετάδοση από τον έναν στον άλλο της δωρεάς του Αγ. Πνεύματος, διδάσκει τον χειροτονούμενο, αλλά και όλο τον λαό, ότι ο νέος πρεσβύτερος δεν θα ανακαλύψει ή να εφεύρει νέα δικά του ήθη και διδασκαλίες (όσο ευφυής και αν είναι), αλλά θα διατηρήσει και θα φυλάξει την παρακαταθήκη που του παραδόθηκε. Και αυτό το εγγυάται το ίδιο το Αγ. Πνεύμα που μεταδίδεται εδώ και αιώνες ξεκινώντας από τον ίδιο τον Χριστό, στους αποστόλους και εν συνεχεία, κατά αυστηρή διαδοχή, στους επισκόπους και ιερείς της Εκκλησίας του Θεού. Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος λέει στον Τιμόθεο, «οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν». Ακολούθως προς τον Τιμόθεο «τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν». Και ο ίδιος ο Απ. Παύλος έχει έγνοια και ελπίδα ότι ο Χριστός θα τον βοηθήσει να φυλάξει την παραθήκη του μέχρι τέλους, αλλά το ίδιο συμβουλεύει και τον Τιμόθεο. Αυτή η συνείδηση της παραλαβής και παράδοσης εμπεδώνει στην πράξη την αλήθεια του ενός σώματος του Χριστού, αυτό για το οποίο παρακαλούμε, την ενότητα της πίστεως. Όπως στο σώμα, το ίδιο αίμα κυλά από το ένα μέλος στο άλλο, και αν ένα μέλος αποκοπεί, παύει να αιματώνεται και πεθαίνει, έτσι ακριβώς η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος μεταδίδεται από τον έναν στον άλλο, διότι έτσι το θέλησε ο Θεός: Να είμαστε όχι ατομικές υπάρξεις που έχουν η καθεμιά ανεξάρτητη σχέση με τον Θεό, αλλά μέλη ενός σώματος που βρίσκονται σε κοινωνία, και όλοι μαζί να πραγματώνουμε την πορεία μας προς τη βασιλεία του Θεού, κατ’ εικόνα και ομοίωση της Αγίας Τριάδας, της οποίας τα πρόσωπα βρίσκονται σε πλήρη και τέλεια κοινωνία.
Αγαπητέ π. Λοΐζο,
Η χειροτονία σου σε πρεσβύτερο σου έδωσε όντως τη χάρη του Αγ. Πνεύματος να τελείς τα μυστήρια και να αγιάζεις τον λαό του Θεού. Η δύναμη των μυστηρίων, όπως είπαμε, δεν εξαρτάται από τη δική σου αγιότητα ή αναξιότητα. Όμως η διακονία στο Αγ. Θυσιαστήριο δεν είναι απλή και διεκπεραιωτική πράξη. Ο ίδιος ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θέτει τον πήχυ του αξιώματος «Τοιαύτας οὖν ἐπιλέγεσθαι δεῖ ψυχάς, οἷα τὰ τῶν ἁγίων ἐκείνων ἀπέδειξε σώματα ἡ τοῦ Θεοῦ χάρις ἐν τῇ βαβυλωνίᾳ καμίνῳ ποτέ». Δηλαδή, τέτοιες ψυχές πρέπει να επιλέγουμε ιερείς, που να είναι παρόμοιες με τα σώματα των Αγίων εκείνων Παίδων, που η χάρις του Θεού ανέδειξε στην κάμινο της Βαβυλώνας. Πριν από λίγο, η εμή αναξιότης κατά την ώρα της χειροτονίας, παρακαλέσαμε τον Θεό για σένα «Πλήρωσον της του Αγίου Πνεύματος δωρεάς ίνα γένηται άξιος παρεστάναι αμέμπτως τω θυσιαστηρίω σου». Όπως άκουσες δεν είναι ακίνδυνο το έργο, διότι η κάμινος της Βαβυλώνος «τας ενεργείας διεμέριζε, τους Χαλδαίους καταφλέγουσα τους δε πιστούς δροσίζουσα». Οι απλώς και ως έτυχεν εστώτες κόντα στην κάμινο καταφλέγονται από το πυρ σύμφωνα με τους φύσεως όρους. Γι’ αυτό αιτούμεθα τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η βαβυλώνια κάμινος ευλαβήθηκε τους «θεοσεβεία προεστώτες νεανίας» και το πύρ εις δρόσον μετέβαλε. Η ευσέβεια και η ταπείνωση των τριών Παίδων μετέβαλαν τους της φύσεως όρους. Η δική σου ευσέβεια και ταπείνωση μπροστά στο Άγιο θυσιαστήριο θα απλώσει τη δρόσο την του Πνεύματος στις ψυχές των πιστών, οι οποίοι βασανίζονται στην κάμινο των πειρασμών και των βιωτικών μεριμνών και φροντίδων.
Αιτηθήκαμε για σένα: «Πλήρωσον της του Αγίου Πνεύματος δωρεάς, ίνα γένηται άξιος κηρύσσειν το Ευαγγέλιο της βασιλείας σου, ιερουργείν τον λόγον της αληθείας σου». Πλέον ο Χριστός όταν βλέπει τον λαό του να πεινά πνευματικώς (και δυστυχώς παρά την πληθώρα των ψυχωφελών βιβλίων που κυκλοφορούν, υπάρχει μεγάλη πνευματική πείνα), θα ζητά και από εσένα «δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». Για να θρέψεις όμως τους άλλους πρέπει να έχεις, έστω «πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας». Αυτούς τους άρτους θα τους ζυμώσεις με τον κόπο σου, και τα ψάρια θα τα αλιεύσεις με την φιλοτιμία και τη φιλομάθειά σου από τη θάλασσα της Αγίας Γραφής. Και ο Χριστός θα πολλαπλασιάσει τους καρπούς των πόνων σου για να φάγουν πάντες και να χορτασθούν. Πρόσεχε όμως πάτερ, Λοΐζο. Όχι τυχαία, η ευχή που διαβάσαμε, επισυνάπτει το χάρισμα του κηρύσσειν το Ευαγγέλιο της βασιλείας αμέσως με την ιερουργία της αληθείας. Η αλήθεια δεν είναι θεωρητικές σκέψεις και φιλοσοφικά διανοήματα. Αυτά ανήκουν σε άλλες παραδόσεις. Για μας η Αλήθεια «ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Η αλήθεια γίνεται, δεν λέγεται. Χρειάζονται έργα -ιερουργείν- δηλαδή ιερώς εργάζεσθαι την αλήθειαν. Ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής μας διδάσκει ότι «Ο Κύριος είναι κρυμμένος μέσα στις εντολές Του, και σ’ εκείνους που Τον ζητούν, βρίσκεται ανάλογα με την προθυμία και την εργασία των εντολών». Αν ο Χριστός είναι η Αλήθεια, τότε η εργασία των εντολών Του είναι η ιερουργία που θα σου Τον αποκαλύψει. Τότε θα γίνεις άξιος να κηρύσσεις το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και θα αξιωθείς του Κυριακού μακαρισμού: «Μακάριος γάρ, φησίν, ὁ ποιήσας καί διδάξας· οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Αιτηθήκαμε για σένα: «Πλήρωσον της του Αγίου Πνεύματος δωρεάς, ίνα γένηται άξιος προσφέρειν σοι δώρα και θυσίας πνευματικάς». Το παράδειγμα του Κάιν και του Άβελ, αλλά και ο μεγαλοφωνότατος Ησαΐας μας διδάσκει ότι δεν είναι όλες οι θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό. Τα δώρα και οι θυσίες πρέπει να είναι ακριβώς δώρα και όχι συναλλάγματα (σου δίνω Θεέ μου, για να μου δώσεις). Να έχεις πάντα υπόψη σου, και αυτό να εμπεδώνεις και στο ποίμνιό σου, ότι το μέτρο της αξίας ενός δώρου προς τον Θεό είναι το μέτρο της δικής μας θυσίας (αυτό που πραγματικά μας στοιχίζει και το προσφέρουμε). Και το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό, είναι αυτό που ζητά ο ίδιος, από τα βάθη των αιώνων «υἱέ, δός μοι, σὴν καρδίαν, οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰς ὁδοὺς τηρείτωσαν».
Αυτά τα οποία αιτηθήκαμε παρά του Αγίου Πνεύματος και τα οποία πανσόφως η Εκκλησία μας τοποθέτησε ως ευχές και αιτήματα προς εκπλήρωση διά τους μέλλοντας πρεσβυτέρους, εύχομαι εκ βαθέων ψυχής και διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να εκπληρωθούν στη ζωή σου π. Λοΐζο, ώστε, όπως αναφέρει και η προορηθείσα ευχή, «εν τη δευτέρα επιδημία του μεγάλου Θεού να δεχθείς τον μισθόν της αγαθής οικονομίας του οικείου τάγματος». Και όπως γνωρίζεις το οικείο τάγμα, η τάξις των ιερέων, κοσμεί τη Βασιλεία του Θεού με πλήθος Αγίων, των οποίων την αναστροφή, είθε να μιμηθείς με μια θεάρεστο ιερατεία στην Εκκλησία του Θεού.