Τέκνον ἐν Κυρίῳ, ἱερομόναχε Σάββα,
Ἡμέρα χαρμόσυνος ἡ σημερινή, τόσο γιὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πολὺ περισσότερο ὅμως γιὰ σένα. Σήμερα, καὶ σὲ συνέχεια τῆς χθεσινῆς ἡμέρας τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάσαμε τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὸν ἐγκαινιασμὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τιμοῦμε τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, «τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Οἱ ἄνθρωποι πλέον δύνανται νὰ μετέχουν στὰ κρείττονα, τὴν ἀθανασία καὶ τὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ.
Κατὰ τὴν Πεντηκοστή, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Ὁ τρόπος τῆς ἔλευσής του, ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, οἱ ὁποῖες ἀναπαύθηκαν ἐπὶ τῶν μαθητῶν στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀποδεικνύει ἀφενὸς τὸ μεγαλεῖο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφετέρου κρύβει καὶ ἕνα συμβολισμό: α) οἱ γλῶσσες παρουσιάζονται ὡς πύρινες. Τοῦτο διότι ὁ Θεὸς εἶναι πῦρ, τὸ ὁποῖο κατακαίει τὴν ἁμαρτία καὶ τὴ μοχθηρία τῶν ἀνθρώπων, β) οἱ πύρινες γλῶσσες μερίστηκαν στοὺς παρευρισκομένους, δείχνοντας τὸ διάφορο τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γ) τὸ ὅτι τὸ πῦρ στάθηκε στὶς κεφαλὲς τῶν μαθητῶν δείχνει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναπαύεται στὴν ἁγιότητα τῶν ἐκλεκτῶν καὶ τῶν ἀγωνιστῶν στὴν τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, δ) ὅταν οἱ πύρινες γλῶσσες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατῆλθαν, οἱ μαθητὲς βρίσκονταν στὸ ὑπερῶο, δηλαδὴ σὲ ἕνα ὑψηλὸ μέρος. Τοῦτο ὑποδηλώνει τὸν ἀγῶνα τοῦ ἀνθρώπου νὰ τηρήσει τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὰ χαμηλά, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία, καὶ νὰ ἀνυψωθεῖ πρὸς τὸν Θεό. Ἄλλωστε καὶ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας δόθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ στὸ ὑπερῶο, δείχνοντας ὅτι ἡ μετοχὴ σὲ αὐτὸ ἀπαιτεῖ τὴν προσπάθεια πνευματικῆς ἀνύψωσης τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Πεντηκοστὴ ἑορτάζεται ὀρθὰ ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι βιώνουμε κατὰ τὸν ὀρθὸ τρόπο. Ὅπως πολὺ παραστατικὰ μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «νὰ ἐξομολογηθῆτε ἀδελφοί μου καθαρά, νὰ μεταλάβετε τὰ ἄχραντα Μυστήρια μὲ φόβον καὶ μὲ εὐλάβειαν καὶ τότε θὰ σᾶς φωτίσει ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος». Μᾶς λέει δηλαδὴ ὅτι πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε καὶ νὰ ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ, νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ Θεὸν καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ θησαυρίσουμε στὴν ψυχή μας τὰ ἀμετάβλητα ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀγαπητὲ πάτερ Σάββα,
Λαμβάνεις σήμερα τὸν δεύτερο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, τὸ οὐράνιο δῶρο νὰ συγκαταλέγεσαι ἀνάμεσα στοὺς ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου. Τοῦτο δηλώνει καὶ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα, οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ σὲ χαρακτηρίζουν. Οἱ πιστοὶ καὶ ἀγωνιστὲς ἄνθρωποι, λέγει ὁ Κύριος, λαμβάνουν μὲ ἀφθονία τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μετατρέπονται σὲ πηγὴ ζωῆς: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».
Πράγματι, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καθὼς λέει ὁ ἱερὸς ὑμνωδός, χορηγεῖ τὰ πάντα στοὺς ἀνθρώπους, ἀναβλύζει τὴν προφητεία, καθιστᾶ τέλειους τοὺς ἱερεῖς, προσδίδει σοφία στοὺς ἀγραμμάτους. Δὲν ἐπεσκίασε μόνο τοὺς προφῆτες στὴν παλαιὰ ἐποχή, δὲν ἐμφανίστηκε μόνο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἔπειτα ἔφυγε, δὲν εἶναι μόνο ἡ δόξα τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου, δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς τὴ δύναμη ἐπιτέλεσης τῶν μυστηρίων, ἀλλὰ συνιστᾶ, συγκροτεῖ, τὴν Ἐκκλησία. Ἡ διαρκὴς παρουσία του κάνει τὴν Ἐκκλησία μία διαρκῆ Πεντηκοστή. Μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι δὲν λαμβάνουν μία παροδικὴ ἔλλαμψη, ἀλλὰ γίνονται καὶ αὐτοὶ ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅπως ἀκριβῶς ὁ σίδηρος -μᾶς διδάσκει ὁ Μ. Βασίλειος- ὅταν πυρακτωθεῖ ἀποκτᾶ τὶς ἰδιότητες τοῦ πυρὸς καὶ ἐνῷ παραμένει σίδηρος ἀντανακλᾶ τὸ φῶς καὶ τὴν ἔλλαμψη γύρω του, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πυρακτώνεται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθίσταται πνευματοφόρος καὶ ντύνεται δύναμη ἐξ ὕψους. Ἀποκτᾶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια, καρδία «γαληνόμορφον», λόγο ἤπιο καὶ συγκροτημένο «ἅλατι ἠρτυμένο». Σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση εὑρισκόμενος ὁ χαριτωμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἄνθρωπος καθίσταται λιμὴν ἀνάπαυσης καὶ παρηγοριᾶς γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀντανακλῶντας πρὸς αὐτούς -ὅπως ἀκριβῶς ὁ πυρακτωμένος σίδηρος- τὴ θεία ἔλλαμψη.
Τοῦτοι οἱ χαριτωμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἄνθρωποι εἶναι πολύτιμοι γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀποτελοῦν φωτεινοὺς φάρους γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ὄχι μόνο ἀποδεικνύουν μὲ τὴ δική τους ζωὴ τὴν πραγματικότητα τῆς πίστης μας, καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ταυτόχρονα ὑποδεικνύουν καὶ τὸν σωστὸ δρόμο πρὸς τὸν Θεό. Φέροντες οἱ ἴδιοι τὸν ἁγιασμὸ τοῦ Θεοῦ εἶναι ὡσὰν νὰ κηρύττουν σιωπηλὰ ὅτι αὐτὰ τὰ ἁγιοπνευματικὰ χαρίσματα μποροῦν νὰ ἀποκτηθοῦν ἀπὸ ὅλους, φτάνει βέβαια νὰ ὑπάρχει ὁ ἀνάλογος ἀγῶνας καὶ ὁ θεῖος πόθος.
Ἐπιπλέον οἱ πνευματοφόροι ἄνθρωποι προσφέρουν μιὰ ἄλλη πραγματικότητα ἀπὸ αὐτὴ ποὺ ὅλοι βλέπουμε καθημερινά. Ἡ δική τους ἀγάπη ἀποτελεῖ τὸν ἀντίποδα στὴν ἐκμετάλλευση τοῦ συνανθρώπου, τὴν ἀδικία σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὴ φιλαυτία. Ἡ εἰρήνη ποὺ βιώνουν καὶ ἀντανακλοῦν γύρω τους ἐλέγχει τὸ μῖσος ποὺ λίγο ἢ πολὺ κυριαρχεῖ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ ἄλλου καὶ τὴν καταδυνάστευσή του. Ἡ χαρὰ τῆς καρδίας τους ἀναιρεῖ τὴν πολλὴ ταραχὴ ποὺ βιώνει ὁ πολὺς κόσμος στὴν καθημερινότητά του καὶ διορθώνει τὸ ἄγχος ποὺ τὸν ταλαιπωρεῖ.
Ἀγαπητὲ πάτερ Σάββα,
Τὸ ἔργο τοῦ κληρικοῦ βρίθει δυσκολιῶν, πειρασμῶν καὶ θλίψεων, καθὼς εἶπεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του: «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων». Νὰ στρέφεσαι σὲ κάθε περίσταση στὸν Κύριο καὶ νὰ ζητεῖς τὴ βοήθειά του, ἔχοντας κατὰ νοῦ τὴ δική του ὑπόσχεση ὅτι θὰ εἶναι μαζί μας «πάσας τῆς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, ἀλλὰ καὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καθὼς καὶ στοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι μεσιτεύουν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι νὰ καταστεῖς πνευματοφόρος ἱερέας καὶ νὰ ἀναδίδεις Χριστὸ στὸν πλησίον σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Ἡ Κυρία Θεοτόκος νὰ εἶναι βοηθός σου! Ἀμήν.